Marcel Langner - według wspomnień i materiałów zgromadzonych przez Mariana Langnera -  wnuka.        

Marceli Langner – długoletni mieszkaniec Chwalibogowa.

Z odpisu „świadectwa zgonu” wystawionego przez parafię rzymsko-kaltolicką p.w. Podwyższenia św. Krzyża w Otyniu powiat Nowa Sól z dnia 25.04.1990 roku wynika, że Marceli urodził się w 1873 roku (brak daty dziennej i miejscowości).

Z przekazów rodzinnych wiadomo, że urodził się niedaleko Chwalibogowa w miejscowości w żargonie miejscowym nazywaną Kociczką. Jak objaśnił mi dyr. Muzeum we Wrześni w grę wchodzą dwie miejscowości, które tak określano: Chocicza Wielka (nazwa także stara), Chocicza Mała (nazwa nowa).

Z zawodu był mechanikiem maszyn rolniczych, obsługiwał lokomobilę parową, pług parowy. Był człowiekiem uprawiającym swój zawód samodzielnie – podpisywał z właścicielem majątku umowę w zakres czego wchodziło wynagrodzenie w „gotowiźnie” i deputat w naturze oraz mieszkanie dla całej rodziny. Langnerowie mieszkali w pobliżu pałacu, w istniejącym do dziś budynku rządcówki.

Ożenił się (brak daty) z Agnieszką z domu Kulczyk urodzoną w targowej Górce, zmarłą w połowie lat dwudziestych XX wieku i pochowaną na cmentarzu w Bardzie (grób już nie istnieje). Marceli ponownie już się nie ożenił.

Z tego małżeństwa urodziło się sześcioro dzieci, trzech chłopców i trzy dziewczynki. Byli to: Rozalia (1900 – 1978 zmarła w Bydgoszczy), Maria, Feliks (24.07.1906 – 26.11.1963 zmarł w Bydgoszczy), Stanisław (z zawodu mistrz stolarski, po wojnie zamieszkał na ziemiach zachodnich, zmarł w Jaworzynie Śląskiej), Edward oraz Monika.

Marceli miał rodzeństwo: siostra Marianna Czerniak do śmierci mieszkała w Bardzie (16.07.1867 – 10.04.1965) oraz brat Witold, z zawodu leśnik, który przez wiele lat mieszkał w Chwalibogowie, a w majątku pełnił funkcję gajowego. Przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się do Poznania, gdzie się ożenił i mieszkał do śmierci.

W czasie wojny Marceli Langner wraz z córkami Marią i Moniką zostali wysiedleni na roboty przymusowe do Niemiec w okolice miejscowości Kempfen w Bawarii (w pobliżu Monachium). Po wojnie osiedlili się na ziemiach zachodnich w Bobrownikach koło Otynia.

Marceli zmarł 1.06.1951 roku we wsi Bobrowniki koło Otynia. Pogrzeb odbył się 3.06.1951 roku na cmentarzu w Otyniu.

Wnuk Marcelego Langnera - Marian Langner urodzony w 1942 roku w Bydgoszczy, absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu. Działacz katolicki i społeczny – regionalista. Od 1982 roku związany zawodowo i rodzinnie z Lesznem. Autor m.in. książki „Ks. Jan Laskowski – Mity i Rzeczywistość”. Jest również autorem opracowania nt. „Udziału duchowieństwa katolickiego w Powstaniu wielkopolskim 1918 – 1919 na Ziemi Leszczyńskiej”.